"Een klein sneetje, alstublieft!"

!Opnieuw actueel wegens Pleidooi voor lichte vrouwenbesnijdenis (door internist Jannes Mulder) in Metro 29.5.2008

"Een klein sneetje, alstublieft!"

In augustus belde ik voor een afspraak, in oktober kon ik bij de gynaecoloog terecht. Tussentijdse bloedingen deden vermoeden dat de baarmoederpoliepjes het afgelopen jaar weer aan het groeien geslagen waren. Waarom? Dat weet geen medicus. De ingreep, het wegsnijden van de poliepjes, is pijnloos en gebeurt ter plekke in de bekende lighouding.

Toen de ingreep achter de rug was en de poliepjes in een glas water zwommen, kon ik het niet laten een opmerking over besnijdenis te maken. Ik moest er aan denken omdat juist die dag veel commotie ontstaan was doordat bij het televisieprogramma Nova een jongensbesnijdenis was vertoond. Mijn vriend en ik konden het amper aanzien. Wie gaat er nu in een gezond lichaam snijden anno 2004? En dan nog wel van een baby of een kind?! Als je 18 jaar bent, moet je zelf maar weten wat je met je lichaam doet, of als er een duidelijke medische reden voor is, tuurlijk maar gezonde baby's....... Wat is dat voor achterlijkheid? Over vrouwenbesnijdenis of beter gezegd vrouwenverminking heb ik het dan niet eens.

Ik zei tegen mijn vrouwelijke gynaecoloog "Dat is wel even wat eenvoudiger en onschuldiger dan een besnijdenis he, die poliepjes weghalen?" De gynaecoloog lachte niet maar antwoordde "Je moest eens weten hoeveel ouders bij mij komen omdat ze hun dochtertje willen laten besnijden. Ze smeken me soms om het te doen, al was het maar een klein sneetje!". Omdat ik wel wist dat vrouwenbesnijdenis in Nederland bij wet verboden is, maakte ik een opmerking in die richting. "Ja, zei ze, alle gynaecologen van Nederland hebben met elkaar afgesproken dat we daar niet aan mee doen." Ze voegde er echter nog aan toe: "Ik heb meegemaakt dat ouders mij geld aanboden om toch hun dochter te besnijden." Dat er in het kader van onze multiculturele samenleving merkwaardige dingen gebeuren, wist ik al maar deze informatie was toch nog nieuws voor mij.

's Middags zou ik weer Nederlandse les geven aan 'mijn' Marokkaanse cursist Ali. Ook deze week kwam hij weer een half uur te laat maar daar was ik wel aan gewend en aangezien het reïntegratiebureau voor hem betaalde, maakte ik me niet al te druk. Het was zinloos gebleken hem te vragen op tijd te komen. Dat lukte hem gewoon niet, al was hij de hele dag vrij maar dat ging mij niets aan.

Toevallig las ik die middag met hem een tekst waarin het woord tolerantie voorkwam. Zo toevallig is dat eigenlijk weer niet want alle leerboeken Nederlands als tweede taal hebben teksten waaruit blijkt dat Nederland hartstikke multicultureel is en dat dàt geweldig is. Ali, die al 9 jaar in Nederland woont, had het woord tolerantie nog nooit gehoord. Ik zag er niet naar uit om hem dat woord uit te leggen want discussies met hem waren altijd op niets uitgelopen. Dat wil zeggen, in mijn ogen had hij nooit geleerd om naar de mening van een ander te luisteren.

"Tolerantie betekent dat je respect hebt voor iemand die anders denkt dan jij", zei ik. "Tenminste als dat binnen de Nederlandse wet valt, je mag bijvoorbeeld homo's niet discrimineren."
Ik wist uit een eerder gesprek dat hij daar moeite mee had maar toch knikte hij waarop hij direct liet volgen "En jij, jij moet respect hebben voor hoofddoekjes."
Ha, hij dacht mij te kunnen pakken. Alsof het een soort ruilhandel is. Jij geeft dat toe dan doe ik bij dit onderwerp water bij de wijn. Hoofddoekjes staan misschien voor veel dingen maar het drukt ook uit dat de vrouw onderdrukt wordt, dat zij minder is dan haar man, dat zij een andere functie of taak heeft in dit leven dan een man, dat ze misschien 's avonds wel thuis moet blijven en niet leuk kan uitgaan met vrienden of vriendinnen. Ze is minder vrij dan de man, vrijwillig of niet. Het is een vorm van discriminatie, binnen de eigen groep. Hoe anders moest ik het interpreteren?

Vrouwen die in de zomer bij 30 graden van top tot teen in het zwart gekleed gingen, dat ze hierbij rachitis opliepen, het ging er bij mij niet in dat dàt normaal was in deze 21e eeuw. Tenminste nog niet in Nederland.

Maar ik hield voor het eerst mijn mond. Ik wist dat met deze letterknecht niet te praten viel. Ik was bang voor zijn reactie. Ik wist dat hij niet tolerant tegenover mijn standpunt kon zijn, dat verbood de islam hem. Dat de rechtsstaat anders zou beslissen, daar had hij voorlopig geen boodschap aan want hij had toch gelijk?! Dat beangstigde me. Dat ex-feministes als mevrouw Meulenbelt mij na zulke observaties voor islamofoob zouden gaan uitschelden nam ik dan maar op de koop toe.

Annelies van der Veer

2 oktober 2004

Deze tekst verscheen op 2 oktober 2004 op degezonderoker.nl

Reacties "Een klein sneetje, alstublieft!"

Lees hierbij ook: Telegraaf, 7.2.2009 'Vader zit vast voor besnijdenis dochter'.