Ontbieding aan bureau
Geachte bezoeker,
Het is lang geleden dat Uw Webmaster het Nederlandse woord 'ontbieding' heeft gelezen of gehoord. Kent ú dat woord? De laatste keer moet in het spannende en veelgelezen sprookjesboek Een Circusjongen van de Volksschrijver Gerard Reve zijn geweest. Daarin wordt de gevierde schrijver op gezette tijden aan Het Hof ontboden alwaar de schrijver een graag geziene en hoog gewaardeerde gast is die buitengewoon warm menselijke gesprekken met de Vorstin voert.
Wie schetst echter mijn verbazing en die van talloze HoeiBoei-betrokkenen toen er gisteren op de HoeiBoei-deurmat wel degelijk een brief lag waarin Uw Webmaster ontboden wordt? Nee, niet aan Het Hof, die tijden en mogelijkheden lijken voorbij, maar wel een 'ontbieding aan bureau', zoals het onderwerp van de brief luidt. Ontbieding aan een van de hoofdstedelijke politiebureaus welteverstaan. En dat is toch een heel ander adres, zeg nou zelf.
Niet alleen de bekende en in bepaalde kringen zeer gevreesde cartoonist Gregorius Nekschot wordt lastigvallen maar ook Uw Webmaster heeft dit jaar te kampen met onverwachte en onwelgevallige telefoontjes van diverse wetdienders, onaangekondigde bezoeken en op 17 juni jongstleden dan een 'ontbiedingsbrief' terwijl het gissen blijft wat de dienders van HoeiBoei of van Uw Webmaster verlangen. Daar valt niet achter te komen. Dan weer is er sprake van 'aangifte', maar altijd zonder enige toelichting of steekhoudende argumenten, en dan weer is er een 'ontbieding' voor een gesprek! Waarom toch? Een antwoord wordt niet gegeven. Dat wil zeggen, geen bevredigend antwoord, een antwoord waaraan Uw Webmaster houvast heeft en dat een reden zou kunnen vormen om zich met gezwinde spoed naar het Politiebureau te begeven. Welk weldenkend mens wil nu moedwillig de wet overtreden?
De politie is Uw en Uw Webmasters beste vriend maar wanneer de Vorstin U ontbiedt is dat toch wat anders. In dat laatste geval zou het ongepast zijn om zo'n verzoek, hoe vaag en met weinig redenen omkleed het verzoek ook is, af te slaan. Dat zou u toch evenmin doen? Dan gaat u, dat is gewoon Uw plicht maar een ontbieding zonder heldere opgave van redenen aan een Diendersbureau? We moeten niet overdrijven. Zolang HoeiBoei niet op de hoogte wordt gesteld - hetzij telefonisch, hetzij schriftelijk dan wel per email - waar het precies om gaat, ziet Uw Webmaster geen aanleiding zich bij het Politiebureau te melden. Dan bedankt HoeiBoei toch liever.
Het is maar dat u op de hoogte bent.
Uw Webmaster
P.S. Hier volgt de letterlijke ontbiedingsbrief (persoonlijke details zijn weggelaten):
Bezoekadres: Surinameplein 118
Datum: maandag 16 juni 2008
Onderwerp: ontbieding aan bureauGeachte ..............,
Hiermede verzoek ik u om op vrijdag 20 juni 2008 te 18.00 uur te verschijnen in het bureau van politie aan de Surinameplein 118 te 1058GV Amsterdam, (0900-....), om gehoord te worden aangaande verscheidene teksten geplaatst op internet. U wordt verzocht deze brief mee te nemen, evenals een geldig legitimatiebewijs (paspoort, Europese identiteitskaart, rijbewijs).Uw persoonsgegevens
Indien u verhinderd bent, kunt u ook tussen vermelde tijdstippen TELEFONISCH contact opnemen. Mocht ik op dat moment niet te bereiken zijn, gelieve u uw telefonnummer door te geven, zodat ik eventueel later alsnog contact met u kan opnemen.
Naam: ..........
Geboren te: ..........
Geboren op: ..................
Geboorteland: .....................
Nationaliteit: ......................Hoogachtend,
....................
ONTBIEDING OP HET POLITIEBUREAU Indien u schriftelijk of mondeling bent uitgenodigd om te verschijnen op het politiebureau teneinde gehoord / verhoord te worden en dus een verklaring af te leggen of wanneer u zelfs aangehouden bent door de politie bedenk dan het volgende: U ZULT NOOIT BENADEELD KUNNEN WORDEN VOOR WAT U NIET VERTELT AAN DE POLITIE !!! Wat u wel vertelt kan altijd als bewijs tegen u worden gebruikt ! Het zal nooit ten gunste van u worden gebruikt ! Wat moet U wel of niet doen tijdens Uw verblijf op het politiebureau : Leg geen verklaring af tegenover de politie! Een verdachte heeft het recht om te zwijgen. De politie is verplicht om de verdachte dit te vertellen. Gebruik dat recht dan ook! Toch leggen de meeste verdachten een verklaring af, waar ze later op worden veroordeeld. Uw eigen verklaring wordt als bewijs tegen U gebruikt! Waarom gaan verdachten dan toch met de politie praten, soms zelfs na zich vrijwillig op het politiebureau te hebben gemeld : om een alibi te geven Door een verklaring af te leggen, wordt meegewerkt aan de eigen veroordeling door bijvoorbeeld te zeggen, dat iets niet is gestolen, maar geleend. Dat kan dan leiden tot een veroordeling voor heling in plaats van diefstal. U behoeft niet mee te werken aan uw eigen veroordeling. U bent geen opsporingsambtenaar. Doe dan ook niet het werk van de politie door spontaan verklaringen en bekentenissen af te leggen! een uitleg of excuus te geven Vertellen dat wel is gevochten, maar alleen toen een ander eerst geslagen had. Deze verklaring bevat een bekentenis van mishandeling of openlijke geweldpleging en maakt het voor de verdachte noodzakelijk en moeilijk om te bewijzen, dat er sprake was van noodweer. Er volgt dan een veroordeling op basis van de eigen bekentenis. Excuses voor een eventuele begane daad maken de situatie er niet beter op ! Qui s'excuse s'accuse ofwel: Wie zichzelf verontschuldigt, beschuldigt zichzelf. Een ander de schuld te geven: Vertellen dat een ander verantwoordelijk is voor de gepleegde diefstal en niet u. Hiermee wordt er blijk gegeven van betrokkenheid en daderkennis. U kunt vervolgens vervolgd worden voor diefstal in vereniging, medeplichtigheid of heling. Betrokkenheid te ontkennen Ontkennen dat u nooit geweest bent op de zogeheten plaats delict zoals bijvoorbeeld een wietplantage is aangetroffen terwijl er bewijsmateriaal voorhanden is dat deze bewering tegenspreekt. Er zijn bijvoorbeeld persoonlijke eigendommen aangetroffen op de zogeheten plaats delict. Er is dan sprake van “kennelijke leugenachtigheid” welke tegen u gebruikt kan worden. De kans op voorlopige hechtenis te verkleinen door de politie proberen te overtuigen van uw onschuld Dit is zeer riskant. Verhoorders beslissen niet of iemand al dan niet aangehouden mag worden of al dan niet in vrijheid mag worden gesteld. Een verdachte die probeert te overtuigen maakt zichzelf afhankelijk. Op deze wijze is een verdachte eenvoudiger uit te horen. De verhoorder hoeft slechts bewust de indruk te wekken dat u niet geloofwaardig bent. De praktijk wijst dan uit dat er ondanks eventuele ontkenningen vaak belastende informatie en aanknopingspunten worden gegeven die zich achteraf tegen de verdachte keren. De verhoorders zullen proberen een (schijn) vertrouwensband met u te creëren en op subtiele wijze u zo veel mogelijke zaken te laten bevestigen zodat uw verklaring zoveel mogelijk aansluit bij het bijbehorende daderprofiel. Wordt u bijvoorbeeld verdacht van mishandeling zal men u eerst de relatie proberen te bevestigen tussen de aangever en u. Ook zal men trachten u te laten bevestigen dat u het vermeende slachtoffer op de aangewezen plaats delict hebt ontmoet en wanneer. Men zal trachten vast te stellen of u als verdachte daderkennis bezit met betrekking tot de beschuldiging. Zo ontstaat de mogelijkheid dat de verdenking al dan niet terecht groter wordt op basis van een door uzelf afgelegde verklaring. Zelfs ontkent u in deze verklaring schuldig te zijn! In combinatie met ander bewijs, bijvoorbeeld een getuigenverklaring al dan niet te goeder trouw, is vervolging dan niet uit te sluiten. Is er een verdenking van bijvoorbeeld diefstal buiten de heterdaad zal men bijvoorbeeld bij de introductie van het verhoor terloops kunnen vragen wat voor werkt u doet. Zit u toevallig tussen twee banen in en geeft u dit aan heeft u ongemerkt en ongewild een motief voor het plegen van het delict gegeven. Schijnbaar onschuldig verstrekte informatie keert zich gemakkelijk tegen u ! GEEF EVENMIN EEN SOCIALE VERKLARING Om een (schijn) vertrouwenband met u aan te knopen worden vaak routine vragen gesteld welke betrekking hebben op de persoonlijke levenssfeer, uw justitiële verleden of schijnbaar minder belangrijke zaken voordat men ter zake komt. Door dit soort controlevragen te stellen kan tevens uw verklaringsbereidheid worden getest en gestimuleerd. Voor de verbalisant geven inleidende vragen soms ook al een indicatie of u te goeder trouw informatie geeft, u zaken probeert te verdraaien of verzwijgen. Ook sociaal verstrekte informatie kan nadelig zijn. Een politieverhoor is geen sollicitatiegesprek: Heel wat personen hebben de neiging zichzelf zo positief mogelijk te presenteren, hetgeen terugkomt in het Bogus-pipeline effect. Maar zelfbeschrijvingen onthullen opvattingen en percepties, deze zijn niet altijd nauwkeurig en kunnen zelfs misleidend zijn. http://www.youtube.com/watch?v=GI6tu3Q9Jmo Een grote misvatting die mensen maken is dat ze te oprecht en eerlijk willen zijn en zich zo ook voor willen doen. Dit maakt een te horen persoon kwetsbaarder. Werk niet mee aan uw eigen veroordeling: http://www.youtube.com/watch?v=1rYefdW79V4&feature=channel LET OP : ZWIJGEN IS BETER DAN LIEGEN Er zijn voldoende zaken bekend waarbij het de verdachte zwaar aangerekend werd bewust onjuiste informatie verstrekt te hebben. Op zichzelf is liegen niet strafbaar. Maar het tast wel de geloofwaardigheid aan. Volgens de Hoge Raad mag “kennelijke leugenachtigheid” bijdragen tot belastend bewijs! Rechercheurs leren dat een verdachte die praat op weg is naar een bekentenis ! Om deze reden zijn rechercheurs erop getraind u over te halen dat u niet de verstandige keuze maakt geen verklaring af te leggen … door te zwijgen ! Er kan bij de politie niets “off the record” verklaard worden. Telefonisch niet, tijdens politieverhoren niet, in de wandelgangen niet etc. etc. Hoe meer vragen beantwoord worden, hoe meer informatie gegeven wordt en hoe meer een verdachte zich vastzet. Latere verklaringen die bij de politie of op de zitting worden gedaan moeten vrijwel naadloos aansluiten bij eerder gedane verklaringen of beschikbaar bewijsmateriaal. Naar voren gekomen tegenstrijdigheden kunnen zeer belastend zijn voor de verdachte. Het is een wijd verbreid misverstand dat verdachten hun bekentenis weer in kunnen trekken. Een eenmaal afgelegde bekentenis kunt u niet meer intrekken. U kunt hoogstens een nieuwe verklaring afleggen waarin u aangeeft dat u de bekentenis intrekt. De rechter zal u in de meeste gevallen echter veroordelen op basis van de door u afgelegde bekentenis. Onthoud goed. Uw strafdossier wordt dus nooit dunner. Bij het intrekken van uw bekentenis wordt uw bekentenis niet uit het dossier gescheurd. Uw strafdossier wordt alleen maar dikker met het afleggen van nieuwe verklaringen. En wanneer u diverse tegenstrijdige verklaringen gaat afleggen wordt u niet geloofwaardiger. Nederlandse en Engels onderzoek toont aan dat in 52 % tot 83 % van de gevallen verdachten bereid zijn een bekennende verklaring af te leggen. Slechts in 0,6 tot 5 % zwijgen verdachten en leggen dus geen verklaring af. In 10 % van de gevallen blijken verdachten onschuldig. Meestal heeft de verdachte reeds op voorhand beslist of hij zal meewerken of ontkennen tijdens het verhoor. De meeste veroordelingen zijn gebaseerd op eigen (bekennende) verklaringen. Achteraf klagen verdachten altijd dat de politie van hun verklaringen alleen datgene in het proces–verbaal opneemt, wat in haar kraam te pas komt en wat gunstig is om de zaak rond te krijgen. Argumenten of nadere nuanceringen die de verdachte belangrijk vindt, worden als niet ter zake doende afgedaan. Ontlastende informatie wordt geminimaliseerd en verdraaid weergegeven of helemaal niet weergegeven. Er kan teveel nadruk op belastende informatie gelegd worden! De politie is veel te vaak alleen uit op een bekentenis, op het rond maken van een zaak. Dan kan het dossier naar huis en het dossier naar het parket. Voor en tijdens de zitting zijn de kaarten dan al grotendeels geschud en is het kwaad voor de (onschuldige) verdachte al geschied. Door het afleggen van een verklaring legt een verdachte vaak al de figuurlijke strop om de nek. Soms wordt het bankje door de verdachte zelf weggetrapt met een nodeloze bekentenis. Een (onterechte) veroordeling kan het gevolg zijn. Zwijgen is de meest effectieve verdediging hiertegen. Als U gebruik maakt van Uw zwijgrecht, kunt u verwijzen naar uw advocaat. Een verdere uitleg geven is niet noodzakelijk. Ook kunt u aangeven GEEN VERKLARING AF TE ZULLEN LEGGEN. U hoeft vanzelfsprekend geen enkele uitleg of nadere toelichting te geven. Ga geen discussie aan ! Val ook niet nodeloos in herhaling. Blijf zwijgen, óók als de politie vragen blijft stellen! De verhorende verbalisant zal blijven proberen u uit uw tent te lokken. Alles wat u bekent of te kennen geeft, behoeft de politie immers minder te onderzoeken en kan in strafrechtelijke zin tegen u gebruikt worden. De meeste veroordelingen zijn gebaseerd op eigen bekentenissen. De politie is niet zo slim, de verdachten zijn zo dom! Als politie aan blijft dringen om een verklaring van u los te krijgen, is dat een teken aan de wand: Er is te weinig of geen wettelijk bewijs. Het gebeurt nog dagelijks, dat de politie suggereert, dat U eerder vrijkomt wanneer u een verklaring aflegt. Let op : Uw eigen bekentenis leidt alleen tot een snellere veroordeling en zeker niet tot een snellere vrijlating ! U bent niet verplicht om wat dan ook te ondertekenen : - niet een eventuele eigen verklaring - geen afstandverklaring - geen ontvangstverklaring LET OP ! – Ook al ondertekent u een afgelegde verdachtenverklaring niet, kan deze in de regel toch tegen u gebruikt worden ! Eenmaal een verklaring wel ondertekend is deze verklaring achteraf nauwelijks meer te wijzigen. Deze kan hooguit nog worden aangevuld. Een verbalisant kan op basis van de afgelegde ambtseed een proces-verbaal van bevindingen opmaken waarin de verbalisant de weigering het proces verbaal te tekenen aangeeft nadat deze aan verdachte was voorgelezen of ter correctie zou zijn aangeboden. De politie moet alles op schrift stellen en aan u bijvoorbeeld een bewijs van inbeslagname afgeven. De afgifte van die stukken mag onder geen voorwaarde afhankelijk worden gesteld van het zetten van uw handtekening. Tip : Wacht in ieder geval met het afleggen van een verklaring tot u met uw advocaat het dossier hebt gelezen. De strafadvocaat krijgt het dossier pas voorafgaand aan het gesprek met de rechter-commissaris. Het doel van de politie is om de zaak dan rond te hebben met een belastende verklaring van de verdachte met als kers op de taart een bekentenis. De politie zal allerlei gesprekstechnieken gebruiken om u aan het praten te krijgen. Tegen de verdachte is gezegd dat er twee getuigen zijn maar uit de stukken in het dossier blijkt later dat geen van de getuigen iets verdachts heeft waargenomen. Als er wel getuigen zijn, zijn hun verklaringen vaak vaag en tegenstrijdig. http://www.burojansen.nl/artikelen/tips5.htm GEEN VERKLARING BIJ DE POLITIE Het afleggen van een verklaring bij de rechter-commissaris is vroeg genoeg. U kunt immers beter 3 dagen op het politiebureau zitten dan na een voorbarige bekentenis 3 jaar in de gevangenis. In veel strafzaken geldt: Bekennen is politie verwennen LET OP: HET ONTKENNEN VAN EEN STRAFBAAR FEIT IS OOK EEN VERKLARING EN KAN EVENEENS TEGEN U GEBRUIKT WORDEN OOK EEN AL DAN NIET GEMOTIVEERDE ONTKENNING ZOU BELASTEND KUNNEN ZIJN WANNEER DIT IN STRIJD ZOU ZIJN MET ANDER BESCHIKBAAR BEWIJSMATERIAAL. DAAROM IS ONTKENNEN EVENMIN VERSTANDIG ZELFS AL WORDT U TEN ONRECHTE VERDACHT. HET BEVESTIGEN VAN INFORMATIE DIE DE POLITIE U GEEFT KAN EVENEENS NADELIG ZIJN DOORDAT DIT EVENEENS NEERKOMT OP HET AFLEGGEN VAN EEN VERKLARING EN KAN WIJZEN OP BETROKKENHEID OF DADERWETENSCHAP WAARDOOR DE VERDENKING TOE KAN NEMEN ! De politie kan iemand ontbieden / uitnodigen aan het politiebureau om gehoord te worden als verdachte of als getuige. Het afleggen van een getuigenverklaring bij de politie is echter nooit verplicht ! Soms kan een getuigenverhoor overgaan in een verdachtenverhoor en vice versa. Bij aanvang van een verdachtenverhoor dient de cautie te worden gegeven. Soms gebeurt dit echter niet of te laat ! Een getuigenverhoor bij de rechter – commissaris kan wel verplicht worden gesteld. Ook dan kunt u zwijgen maar kunt u wel gegijzeld worden. Een alternatief hiervoor is verklaren dat u niets relevants gezien heeft of zich niets relevants kunt herinneren. Let op: U kunt onder ede worden geplaatst. DE RECHTEN VAN EEN VERDACHTE: “De verdachte werd medegedeeld dat zij niet tot antwoorden verplicht is. De verdachte gaf geen antwoord op onze vragen. Zij wilde totaal niet praten. Na het stellen van een vraag reageerde zij daarop door te glimlachen. De verdachte wilde hiermee kennelijk duidelijk maken dat zij niet wenste mee te werken aan het onderzoek”. Wetboek van strafvordering, artikel 29: [1.] In alle gevallen waarin iemand als verdachte wordt gehoord, onthoudt de verhoorende rechter of ambtenaar zich van alles wat de strekking heeft eene verklaring te verkrijgen, waarvan niet gezegd kan worden dat zij in vrijheid is afgelegd. De verdachte is niet tot antwoorden verplicht. [2.] Voor het verhoor wordt de verdachte medegedeeld dat hij niet verplicht is tot antwoorden. [3.] De verklaringen van den verdachte, bepaaldelijk die welke eene bekentenis van schuld inhouden, worden in het proces-verbaal van het verhoor zooveel mogelijk in zijne eigen woorden opgenomen. De mededeling bedoeld in het tweede lid wordt in het proces-verbaal opgenomen. Volgens het wetboek van strafvordering hoeft een verdachte geen antwoorden te geven en is het afleggen van een verklaring dan ook niet verplicht. In het eerste lid wordt benadrukt dat een verdachte een verklaring in vrijheid dient af te leggen. In het tweede lid wordt duidelijk gesteld dat voor aanvang van een verhoor een verdachte niet tot antwoorden verplicht is. De mededeling dat een verdachte niet verplicht is tot antwoorden wordt aangeduid met de term “cautie”. Deze term is afkomstig van het Engelse woord caution ofwel waarschuwing. Het betreft een formele waarschuwing dat alles wat de verdachte zegt in strafrechtelijke zin tegen de verdachte gebruikt kan en zal worden. Hier volgt uit dat een verdachte dus niet verplicht gesteld kan worden mee te werken aan zijn eigen veroordeling. Wat een verdachte niet zegt kan dus niet tegen een verdachte gebruikt worden ! In de Verenigde staten wordt dit aan een verdachte kenbaar gemaakt middels de zogenoemde Miranda Warning. Deze omvat eveneens het recht om te zwijgen. Deze is als volgt geformuleerd: You have the right to remain silent, Anything you say may be used against you in a court of law ! You have the right to an attorney, and you can’t afford one may be appointed to represent you ! Do you understand these rights ? U hebt het recht om te zwijgen. Alles wat u zegt kan tegen u gebruikt worden in strafrechtelijke zin. U heeft het recht op een advocaat, en indien u zich geen advocaat kunt veroorloven kunt u een advocaat toegewezen krijgen. Begrijpt u deze rechten ? NEMO TENETUR PRODERE SE IPSUM PRODERE / ACCUSARE – Niemand is gehouden bewijs tegen zichzelf te leveren ! Zie hiervoor de grondwet. Het zwijgrecht wordt genoemd in artikel 14.3 g van het Internationaal Verdrag voor Burgerrechten en Politieke Rechten. Het recht op een eerlijke procedure blijkt eveneens uit artikel 6 van het Europese Verdrag voor de Rechten van de Mens (EVRM) waaruit het recht om zichzelf niet te incrimineren voortvloeit. http://lexius.nl/grondwet/artikel18 De zwijgende verdachte die niet bekend of ontkent, geen zaak-inhoudelijke informatie geeft of zelfs maar enige sociale informatie en evenmin mogelijk bekende informatie bevestigt en weigert mee te werken aan iedere vorm van onderzoek worden als het meest lastigste ervaren. Deze verdachten zijn de meest weerbare. Deze verdachten werken in het geheel niet mee aan de eigen veroordeling en de standaard verhoorstrategie (SVS) werkt bij dergelijke personen niet. --Nemo contra se edere tenetur— Niemand kan worden gedwongen tegen zichzelf bewijsstukken voor te leggen. Een verdachte hoeft in geen enkel opzicht mee te werken aan zijn eigen veroordeling. Zo is een verdachte bijvoorbeeld niet verplicht de politie behulpzaam te zijn bij het decoderen van versleutelde computerbestanden of mogelijk belastend bewijsmateriaal aan te wijzen of behulpzaam te zijn bij het verstrekken hiervan. Als verdachte heeft u het recht om belastende verklaringen tegen u zelf in te zien en een kopie te krijgen van een door uzelf afgelegde verklaring. In de praktijk wordt dit aan u in eerste instantie vrijwel altijd onthouden. Zo kan een verdachte niet met zekerheid verifiëren of de vermeende beschuldigingen in een door derden afgelegde verklaring te goeder trouw aan de verdachte wordt vermeld. Er zijn gevallen bekend waarin er valse verklaringen ondertekend met valse handtekening overlegd werden aan een verdachte. Dit om de indruk te wekken dat een medeverachte een belastende verklaring had afgelegd. Dit bleek echter niet zo te zijn. ALS U GEEN VERKLARING WENST AF TE LEGGEN IS HET VERSTANDIGER DAT U ZICH NIET VRIJWILLIG MELDT OP EEN POLITIEBUREAU ! - Er is geen enkele wettelijke verplichting de politie te woord te staan onder welke omstandigheid dan ook. En al helemaal niet om naar een locatie van hun voorkeur te reizen om er daar vervolgens het zwijgen toe te doen. - Aanhouding buiten heterdaad is niet vanzelfsprekend voor verdenking van strafbare feiten waarop een maximumstraf van 4 jaar of minder op staat. Voor dergelijke zaken is voorlopige hechtenis niet toegestaan. Voor kleine zaken kan iemand die geen medewerking verleent dus moeilijk verhoord worden. - Als u toch geen verklaring aflegt heeft het geen zin u te melden op het bureau. Het verdient aanbeveling geen enkel contact met de politie op te nemen. Niet uit nieuwsgierigheid, te weten te komen “waar het over gaat” of om welke reden dan ook ! Dat is in dit stadium niet relevant ! Laat de politie volledig in het ongewisse ! Ze informeren u ook niet of zeer beperkt. Ook informeert men u niet altijd te goeder trouw. - Volgens het wetboek van strafvordering 29 lid 1 dient een verklaring “in vrijheid” te worden afgelegd. Voel u daarom nooit verplicht naar een politiebureau te gaan om te worden gehoord omdat er bijvoorbeeld mogelijk aanhouding op het spel zou kunnen staan. Wordt u bezocht of benaderd, sta de politie dan niet te woord. Letterlijk ! Geef op geen enkele vraag antwoord. Volsta met de mededeling: Ik heb niets te verklaren. Blijf dit niet nodeloos herhalen. Teken niets. Ook niet dat u niets te verklaren hebt. Ga geen onnodige dialoog aan. http://www.youtube.com/watch?v=LL0l8b4-Okw&feature=channel - Laat politie uw woning nooit vrijwillig betreden tenzij er een aanhouding – of huiszoekingsbevel is. Controleer dit goed ! Vertrouw het niet blindelings. http://www.youtube.com/watch?v=LL0l8b4-Okw&feature=channel - Indien u wordt aangehouden; volhard dan des te meer in uw zwijgen ! Het is uw fundamenteel recht en uw beste borg op niet vervolging of vrijspraak ! Een aanhouding op zich levert geen wettig bewijsmateriaal tegen u ! Politie kan wel dit soort drukmiddelen gebruiken om verdachte te stimuleren om mee te werken aan de eigen veroordeling. Toch is het in uw voordeel u niet te laten intimideren door dit soort dwangmiddelen. Beter een (onrechtmatige) aanhouding dan een afgedwongen verklaring met de hieraan verbonden gevolgen. - Een afgelegde verklaring kan soms, maar lang niet altijd de voorlopige hechtenis verkorten maar bevat vrijwel altijd ondersteunend bewijsmateriaal wat kan helpen om u te veroordelen ! - Hecht geen waarde aan wat voor opmerkingen, uitlatingen, vragen, beloften of stellingen dan ook! Luister niet naar wat tegen u gezegd wordt. Men zal op allerlei manieren trachten een dialoog met u op gang te brengen. De politie is in deze uw vijand. Een vijand kan nooit worden vertrouwd. U heeft geen enkele garantie dat de politie doet wat ze officieel moet doen: Waarheidsvinding. Het bouwen aan een zaak tegen u is meestal het belangrijkste doel waarbij u ironisch genoeg hun belangrijkste medewerker bent ! - De politie zal trachten een vertrouwensband met u op te bouwen om u te bewegen een verklaring tegen uzelf af te laten leggen. Deze vertrouwensband is vals. Tussen de kat en de muis kan geen vertrouwensband bestaan. De kat wil maar één ding: De muis vangen. De muis dient op zijn hoede te zijn voor lieve poezen; die kunnen wel eens zijn leven kosten. Laat u niet van de wijs brengen en volhard in uw zwijgen ! - Laat u bijstaan door een goede advocaat. - Er zijn advocaten die hun cliënt adviseren met de politie mee te werken door een verklaring af te leggen met het oog op een mogelijk eerdere vrijlating of om “een goede indruk” te maken. Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens heeft echter bepaald dat zwijgen onder geen voorbeding tegen de verdachte mag worden gebruikt. Men hoeft “geen goede indruk te maken”. Advocaten kunnen gemakkelijk uit gaan van een integer politie-optreden en dat een (onschuldige) verdachte zichzelf niet nodeloos zal belasten. De praktijk toont in vele gevallen juist het tegendeel aan! De risico’s die een verdachte loopt door te verklaren zijn dan ook altijd voor het conto van de verdachte. Het is verstandig een dergelijk advies om een verklaring af te leggen nooit aan te nemen, ongeacht wie dat advies geeft zodat er niet ongewild wordt meegewerkt aan de eigen veroordeling. - Eventuele verklaringen kunnen na overleg met uw advocaat altijd nog op de zitting afgelegd worden mocht het zover komen! - De politie wil zo snel mogelijk een zaak oplossen, Er is regelmatig sprake van prestatiedrang en tunnelvisie. Het aantonen van uw onschuld is geen hoofddoelstelling van enig politieonderzoek. Voor de verhoorder is de “waarheid” die tot vervolging leidt vaak interessanter dan de “waarheid” die iemand vrijuit laat gaan. Slechts 7% van de rechterlijke dwalingen wordt door de politie, aanklager of getuigen ontdekt. 24% van deze dwalingen door de advocaat van de verdachte, 16 % van deze dwalingen door een (misdaad)journalist, 20 % van deze dwalingen door de werkelijke dader zelf en slechts 3 % van deze dwalingen door de rechter. - Het afleggen van een verklaring kan de privacy aantasten. Ook al eindigt een zaak met een sepot “wegens gebrek aan wettig en overtuigend bewijs” of eindigt een zaak met een vrijspraak dan wordt dit eveneens gedocumenteerd. De afgelegde verklaring wordt ook dan niet vernietigd. Dit is nergens voor nodig. Gebrek aan bewijs is gebrek aan bewijs. Vrijspraak is vrijspraak. HET IS DUS ALTIJD RAADZAAM DE STOK WAARMEE MEN U WIL SLAAN DE BETREFFENDE OVERHEIDSINSTANTIE NIET AAN TE REIKEN. ZWIJG IN ALLE TALEN ! TEKEN NIETS ! Ambtshalve proces verbaal / proces verbaal van bevindingen: Ambtshalve processen-verbaal zijn processen verbaal die op ambtseed worden opgemaakt. Een dergelijk proces-verbaal kan worden opgemaakt bij verkeersovertredingen of huiszoekingen maar eveneens van een verhoor van de verdachte. Politiemensen kunnen in een dergelijk proces-verbaal zaken noteren wat zij volgens hen verdachten hebben horen zeggen. In de verhoorkamer, in de wandelgangen, tijdens het vervoer in een voertuig. Dit proces-verbaal kan worden opgemaakt zonder medeweten van de verdachte. De verdachte krijgt het niet te lezen en krijgt geen kans om het te laten corrigeren als iets hierin niet klopt. Ook een eventuele bekentenis die de verdachte zou hebben gedaan kan in dit proces-verbaal worden opgenomen. Dit lijkt strijdig te zijn met het al aangehaalde wetboek van strafvordering lid 3 waarin gesteld wordt dat de bekentenis zoveel mogelijk in eigen woorden moet worden opgenomen en niet in de bewoordingen van de verbalisant. Een dergelijk opgemaakt proces-verbaal bevat vaak zelfs de mededeling aan de verdachte dat hij niet tot antwoorden verplicht is. Processen-verbaal van bevindingen worden in het dossier gevoegd. De verdachte kan hiertegen in verweer gaan , maar de rechter gaat er van uit dat het zo is gezegd omdat het proces verbaal wordt opgesteld op basis van een door een ambtenaar afgelegde ambtseed. In vele rechtszaken wordt de rechter geconfronteerd met mededelingen van de verdachte dat hij bepaalde dingen niet heeft gezegd of niet zo heeft gezegd als ze zijn opgeschreven. De rechter gaat er vanuit dat de betreffende politieambtenaar op zijn ambtseed moet worden geloofd en gaat er van uit zoals het er staat. Of die verklaring nu wel of niet is ondertekend maakt de rechter nauwelijks iets uit. Tegen dergelijke processen-verbaal van verhoor is een verdachte rechteloos. Deskundig advies: Zwijgen is goud. Praat nooit met de politie Zeker niet als je volstrekt onschuldig bent. De afgelopen jaren zagen we geregeld dat volstrekt onschuldige mensen toch werden veroordeeld voor bijvoorbeeld moord. De Schiedammer Parkmoord, de Puttense moordzaak,de Enschedese ontuchtzaak en mogelijk de Deventer Moordzaak en Lucia de B. zijn slechts enkele voorbeelden. http://www.drogredenen.nl/2008/08/van-dijk-over-de-enschedese-ontuchtzaak.html De onterecht veroordeelden hadden allen iets gemeen: ze praatten met de politie. Sommigen legden zelfs, onder grote druk door de politie, valse bekentenissen af, anderen bleven in hun onschuld volharden, maar ze maakten allemaal de fout om met de politie te praten. Grenzen van het politieverhoor: http://www.novatv.nl/page/detail/uitzendingen/3756/De+grenzen+van+het+politieverhoor# In de onderstaande uiterst interessante, nuttige en hilarische lezing legt professor James Duane uit waarom het nooit een goed idee is om met de politie te praten. Het is altijd beter je op je zwijgrecht te beroepen. http://www.youtube.com/watch?v=6wXkI4t7nuc De vijf belangrijkste redenen die professor Duane geeft zijn: 1. Het kan je nooit helpen. het zal alleen maar tegen je gebruikt worden, nooit in je voordeel. ( Het bewijs dat de verdachte het ten laste gelegde feit heeft begaan blijkt onder andere uit DE VERKLARING VAN DE VERDACHTE. (Wetboek van strafvordering 339 lid 2)) 2. Omdat er zoveel verschillende wetten zijn, overtreed je altijd wel ergens een wet waarop de politie je kan pakken, zelfs als het niet het delict is waarvoor je in eerste instantie ondervraagd werd. 3. Zelfs als je onschuldig bent en je onschuldig verklaart en voornamelijk de waarheid spreekt, kun je je makkelijk laten gaan en een leugentje vertellen of een vergissing begaan die je de kop kost zoals het per abuis blijk geven van daderkennis. 4. Zelfs als je onschuldig bent en alleen de waarheid spreekt, zul je de politie altijd wat informatie geven die hen helpt jou te veroordelen. 5. Zelfs als je onschuldig bent en alleen de waarheid spreekt en de politie geen enkel belastend feit vertelt dan nog is er een kans dat jouw antwoorden tegen je gebruikt worden als de politie zich de getuigenis niet 100% accuraat in een proces verbaal weergeeft of herinnert of als er foutief ander bewijs is dat je bewering tegenspreekt. Ook is het niet uit te sluiten dat een politieambtenaar soms te kwader trouw handelt! Hierbij kan eveneens gedacht worden aan prestatiedrang of tunnelvisie. Dit kan afbreuk doen aan de waarheidsvinding. Professor Duane geeft door middel van een luistertest aan hoe ons brein gescheiden brokjes informatie combineert en ontbrekende informatie aanvult. Professor Duane geeft zo aan hoe je per abuis daderkennis aan de politie kan geven zodat je blijk geeft van onterechte daderschap. Dat is te vergelijken met deze tekst. Ook al staan de ingesloten letters niet in de juiste volgorde; ons brein maakt hier een logische volgorde van ! Pssrorfoer Duane gfeet aan hoe je per aibus dedar knenis aan de pitolie kan gveen zoadt je bijlk gfeet van dedarsachp. Dat is te vgerekijlen met dzee tkest. Ook al saatn de ingeseloetn lteters neit in de jstuie volgodre ; ons beirn makat heir een lisogche vrogolde van ! De Nederlandse situatie is vanzelfsprekend niet helemaal vergelijkbaar met de Amerikaanse situatie waar professor Duane het over heeft. In Nederland bestaat er bijvoorbeeld geen juryrechtspraak. Maar de vele onterechte veroordelingen van de afgelopen jaren laten wel zien dat het Nederlandse systeem net zo min onfeilbaar is, en professor Duane maakt duidelijk dat je de kans op fouten alleen maar groter maakt als je besluit te praten met de politie. De juridische positie en het maken van strategisch strafprocessuele keuzes Hierbij valt te denken aan het gebruikmaken van zwijgrecht; al of niet meewerken aan onderzoeksmethoden. Een analyse van de juridische positie houdt primair een beoordeling in van het voorhanden zijnde bewijsmateriaal. In de eerste fase van een strafproces wordt deze taak bemoeilijkt door het feit dat de verdediging niet beschikt over alle bewijsmiddelen. Dit vindt zijn oorzaak in de omstandigheid dat het openbaar ministerie en/of de rechter-commissaris traag processen-verbaal van de politie aangeleverd krijgen en (dat ook) daarnaast – al dan niet bewust – deze stukken traag doorgeven aan de verdediging. Regelmatig wordt een bevel onthouding van processtukken door het zij de officier van justitie dan wel de rechter-commissaris gegeven. Hiertegen kan de verdediging bezwaar aantekenen, maar het is duidelijk dat hiermee een beoordeling van de processuele positie en de daarmee verband houdende verdedigingsstrategie ten zeerste wordt bemoeilijkt. Teneinde te voorkomen dat de v erdachte onnodig domme dingen doet of verklaart, zoals het meewerken aan confrontaties of het afleggen van bepaalde verklaringen, wordt in dergelijk stadium van de zaak het advies gegeven gebruik te maken van het zwijgrecht. Aan het gebruik maken van het zwijgrecht kleven evenwel ook nadelen. De voorlopige hechtenis kan langer duren, een bevel beperkingen door de rechter-commissaris (inhoudende een vrijwel algehele isolatie) wordt vaak ermee in de hand gewerkt en tenslotte kan bij voortduren van een zwijgrecht de bewijspositie nadelig worden beïnvloed. In een later stadium een (ontlastende) verklaring voor de rechter afleggen is echter altijd nog mogelijk. Commentaar George Bruch: Politieman George Bruch benadrukt drie maal dat eerder genoemd betoog van professor Duane volkomen juist is ! Bruch heeft meer dan twintig jaar ervaring bij de politie van Virginia Beach department en achtentwintig jaar als verhoorder. Mensen zijn te eerlijk of willen hun verhaal kwijt. Zelfs om eerlijk over te komen leggen ze een gedeeltelijke bekentenis af. Net zoals uit het reeds aangehaalde Nederlandse en Engelse onderzoek blijkt. Volgens Bruch is het merendeel van de verdachten bereid te bekennen. De vrijheidsontneming is een beproefd drukmiddel om mensen aan het praten te krijgen. Een belangrijke taak van de strafrechtadvocaat is om hun cliënten ervan te weerhouden onder geen voorwaarde met de politie te praten. Verdachten blijken zichzelf tegen te spreken en geven impliciet schuld toe. Bruch geeft aan dat een ervaren verhoorder niet onderschat moet worden. Het verhoor begint met de al reeds aangehaalde Miranda Warning waarvan het juridisch belang de gemiddelde verdachte volledig ontgaat. Bruch confronteert verdachten met het vermoeden van schuld van de verdachte waardoor de suggestie gegeven wordt dat alles al zo’n beetje bekend is. Aan de lichaamstaal van de verdachte is dan al te zien dat dit zou kunnen kloppen. Hierna is een verdachte meestal verklaringsbereid. Ook maakt Bruch duidelijk dat “schijnbare leugenachtigheid” nadelig is voor de verdachte. De Hoge Raad der Nederlanden heeft eveneens bepaald dat “kennelijke leugenachtigheid” eveneens mag meewerken als bewijs tegen de verachte. Hierover later meer. Uit het relaas van Bruch komt naar voren dat het opbouwen van een band met de verdachte belangrijk is. Zich verplaatsen in de verdachte om deze aan het praten te krijgen met als doel een bekentenis te krijgen is niet zelden zonder succes. Op deze wijze bekennen verdachten zonder dat er enig belastend bewijs tegen hen bestaat met als gevolg een veroordeling. Het laten vallen van stiltes, opzettelijk negeren van verdachten doordat de verhoorder de aandacht ergens anders op richt en het wekken van illusies zijn eveneens beproefde verhoortechnieken. Zoals reeds is vermeld benadrukt Bruch eveneens dat bij de politie niets “off the record” kan worden verteld ook al wordt de indruk gewekt dat dit niet zo hoeft te zijn. Het onderschatten van verhoorders maar het overschatten van zichzelf is eveneens een struikelblok voor een te verhoren persoon. http://www.youtube.com/watch?v=eDJrQBwJpqk&feature=related WAAROM BEKENNEN VERDACHTEN Uit onderzoek bij Ierse en IJslandse gedetineerden bleken de volgende oorzaken waarvoor er uiteindelijk een bekentenis bij de politie werd afgelegd. - Externe druk om te bekennen: Angst om opgesloten te worden (20%), druk vanwege de politie (5%), angst voor geweld vanwege de politie(5%) - Interne druk: Schuldgevoelens (40%) - Perceptie van de bewijslast (55% - 60%) Ook zonder bewijslast bekennen er een substantieel aantal verdachten De morele druk die op een verdachte wordt uitgeoefend kan daarbij van cruciaal belang zijn. Het verhoor tracht “psychologisch” in te werken op de verdachte. Het verhoor combineert zalvende minimaliserende met schrikwekkende, maximaliserende technieken. NEGEN TECHNIEKEN VOOR VERHOOR 1. Confronteer de verdachte met verklaringen waaruit zijn/haar schuld blijkt. 2. Breng thema’s aan die het misdrijf lijken te rechtvaardigen. 3. Onderbreek elke verklaring van onschuld en elke ontkenning. Dit kan op verschillende manieren geschieden. De verdachte kan ruw onderbroken worden met de mededeling dat de verdachte liegt. Ook kan humor worden gebruikt door de verdachte op een joviale, uitgelaten en zelfs humoristische wijze te onderbreken. De vijandigheid wordt op deze wijze gecamoufleerd met een humoristische en tevens verraderlijke dekmantel. 4. Ga in tegen alle bezwaren van de verdachte ten aanzien van de ten laste gelegde feiten. 5. Zorg ervoor dat de steeds passiever wordende verdachte zich niet afsluit. 6. Betoon (schijn)sympathie en begrip en spoor de verdachte aan om alles te vertellen. 7. Geef de verdachte een verklaring waarmee het gezicht kan worden gered voor het plegen van het misdrijf. Voorbeelden: “Je was vast dronken,” “Anderen zijn medeschuldig,” “Wij zouden het ook gedaan hebben,” “Dit kan de beste gebeuren,” “Er zijn heel wat ergere zaken,” “Dit is de (laatste) kans om schoon schip te maken en opnieuw te beginnen,””Beken nu maar, het is voor jezelf ook beter.” 8. Breng de verdachte ertoe alle details van het misdrijf te vertellen. 9. Leg de verklaring vast in een volledige schriftelijke bekentenis. Persberichten: Heling De inbrekers laten weinig sporen na, waardoor het moeilijk is de daders te traceren. ,,We struinen daarom digitale marktplaatsen af op zoek naar gestolen spullen. Dan kun je iemand arresteren voor heling”, aldus de woordvoerster. Volgens de woordvoerster is de pakkans klein omdat veel jongeren in hun eigen wijk ‘werken’. Daarnaast bekennen de jongeren niet. ,,Vroeger sprak oom bromsnor de jongeren toe en dan vertelden ze wat ze gedaan hadden. “Tegenwoordig zeggen ze niets”. “ Veel zaken kun je daardoor niet oplossen.” Recherche verdraait informatie te vaak Politie moet beter worden gecontroleerd door rechters en Openbaar Ministerie. Volgens de Nijmeegse hoogleraar strafrecht Ybo Buruma krijgen rechercheurs krijgen te veel kans om informatie te verzwijgen of verdraaien. Officieren van justitie werken daar soms aan mee. Zo zetten rechercheurs in een verslag van een verhoor uitspraken op papier die de verdachte niet had gedaan. Ontlastende informatie was weggelaten, schrijft de Volkskrant. Volgens Buruma handelen politiemensen niet altijd uit kwade wil als zij informatie negeren of verdraaien. Zij willen hun zaak rond krijgen, aldus de hoogleraar. “Dat is mede het gevolg van het veranderende politieonderwijs. “Ze leren minder over de juridische aspecten”, verklaart de strafjurist. “De boodschap is: Vormfouten doen er niet toe, het gaat om boeven vangen. Daar beginnen we nu de nadelen van te ondervinden.” De hoogleraar stelt dat de nadruk teveel op “prestatiemanagement” is komen te liggen. “De core business, waarheidsvinding, verwatert. Dat beschouw ik als de teloorgang van de politie.” Buruma is voorzitter van de Commissie Evaluatie Afgesloten Strafzaken (CEAS). Die onderzoekt afgesloten strafzaken waarin twijfel bestaat over de schuld van de veroordeelde, zoals die van Lucia de B. Hij was in de jaren negentig lid van de commissie – Van Traa, die onderzoek deed naar opsporingsmethoden en de IRT – affaire. SOCIALE RECHERCHE VERVALST VERKLARINGEN De sociale recherche zou verklaringen vervalsen van mensen die verdacht worden van bijstandsfraude. Een aantal gedupeerden heeft inmiddels aangifte gedaan tegen ambtenaren van de sociale dienst. De politie onderzoekt of de beschuldigingen terecht zijn. In de verklaringen staat dat deze mensen toegeven samen te wonen en onterecht een uitkering ontvangen. Maar zelf beweren ze dit nooit te hebben gezegd. De personen in kwestie hebben aangifte gedaan van valsheid in geschrifte bij de politie. Als gevolg van de opgestelde verklaring moeten ze forse geldbedragen terugbetalen, soms oplopend tot €40.000,-. Onterecht, zo zeggen zij zelf. De politie heeft onderzoek ingesteld naar de sociale recherche in Leiden. Op dit moment liggen er vijf aangiftes tegen ambtenaren van de sociale dienst in Leiden. Maar ook in Den Haag is inmiddels een aangifte ingediend. De Nederlandse Orde van Advocaten vindt dat om dergelijke situaties te voorkomen, bij elk eerste verhoor een advocaat aanwezig moet zijn. Commentaar Peter R de Vries, misdaadverslaggever: “Ik zal de laatste zijn om te ontkennen dat recherchediensten en crimefighters bij het OM soms aan een ongezonde scoringsdrift en tunnelvisie leiden. De soms stuitende voorbeelden daarvan heb ik zelf regelmatig blootgelegd”. Uit: http://www.peterrdevries.nl/tekst/mening-deventer.htm ZWIJGMETHODEN Er zijn diverse strategieën om te zwijgen. De één zegt helemaal niets en staart naar het plafond; een ander gooit koffie over de tafel en is onvriendelijk; een derde doorkruist de verhoorstrategieën door zelf koffie in te schenken, bot te doen tegen de sympathieke verhoorder en vriendelijk te doen tegen de onvriendelijke verhoorder. Ook kun je enorm dwars zijn door je vriendelijk en “meegaand” op te stellen; na de tiende deur die je voor ze openhoudt weten zij vaak ook niet meer hoe ze het hebben. Al deze strategieën hebben met elkaar gemeen dat je je zo ongrijpbaar mogelijk maakt voor de verhoorder. Die krijgt een verdachte voor zich die hij niet begrijpt en die resistent is tegen het gespreksvirus. “Als ik opgepakt wordt zeg ik helemaal niks. Ik voel me over het algemeen ook erg rustig, niet opgefokt of zo. Eerst koffie en een sigaretje zien te scoren en vervolgens niks zeggen, of ze uitlachen. Ze hebben dan ook geen enkel aanknopingspunt om je uit te horen.” TIP: Maak van elke verhoorkamer een stiltecentrum ! Zwijg als het graf ‘Een verklaring afleggen zou ik nooit doen. Het wordt toch tegen je gebruikt, of tegen anderen. Je wint er niks mee en kunt er alleen maar een hoop mee verliezen. Je moet het gewoon niet doen, klaar’ Zwijgen is effectief Door te zwijgen worden er aan verhoorders de minste aanknopingspunten gegeven: zodra je namelijk wel op hun vragen ingaat geef je ze met elk antwoord voer voor talloze nieuwe vragen. Hierdoor kan jij je weer meer onder druk gezet voelen, als je dan wat zegt gaan ze daar weer op door enzovoort. Met het eerste antwoord wat je geeft word je als het ware meegezogen in een moeras van vragen. In plaats van dat het vragen ophoudt door jou antwoord wordt de druk alleen maar groter. Geef je geen antwoord dan geef je je ondervragers geen houvast. Het enige wat dan voor hen overblijft is het herhalen van al die belegen manieren om je aan het praten te krijgen. De doorsnee verdachte werkt zichzelf in de nesten omdat hij probeert zichzelf het vege lijf te redden waarvan er reeds diverse voorbeelden zijn gegeven. Ook menig onschuldige verdachte heeft weleens de neiging om zichzelf tijdens een verhoor te verdedigen. Je bent onschuldig of vindt dat je dat bent, je bent kwaad of bang door een zware aanklacht, je bent verontwaardigd over uitspraken van de verhoorders. Voor je het weet loop je je eigen onschuld te verdedigen, een aanklacht te ontkrachten of een discussie aan te gaan. Op dat moment stel je je op zoals de politie dat graag ziet: jij verdedigt je, zij vallen aan. Zelfs al win je, dan heb je toch verloren, want de informatie die je ze hebt gegeven zullen ze tegen jou en anderen gebruiken. Dit verdedigen is helemaal niet nodig: zij moeten bewijzen dat jij schuldig bent en niet andersom. Heb je echt een geweldig alibi of iets dergelijks dan kan je dat altijd nog na overleg met je advocaat aan de rechter vertellen. Dan heb je zel f de rust en de kennis om je woorden te wegen, als het al tot een proces komt natuurlijk. Lange tijd zweeg hij… Bij aanvang van de zitting beriep hij zich op zijn zwijgrecht. Tijdens de politieverhoren weigerde hij antwoord te geven op de vraag of hij zin had in koffie. Hij weigerde mee te werken aan iedere vorm van onderzoek. Het enige dat over hem gerapporteerd kon worden was dat hij gevoel had voor humor. Meer ook niet. Had hij eveneens gezwegen tegen een vroegere compagnon was hij nooit veroordeeld geweest ! DON’T TALK http://www.youtube.com/watch?v=cL_2lT8DojM&feature=related GEEN COMMENTAAR : http://www.resist.com/RacistVideos/videos/ihnts1.wmv Loopt een zwijgende verdachte het risico dat zijn zwijgzaamheid door de rechter tegen hem wordt gebruikt? 'Kennelijke leugenachtigheid' mag van de Hoge Raad (HR 29 juni 1971, NJ 1971, 417) wel tot het bewijs meewerken. Kennelijke leugenachtigheid baseren op het zwijgen van de verdachte, mag echter niet ! Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens heeft opgemerkt dat het niet zo is dat het feit dat een verdachte gebruik maakt van zijn zwijgrecht onder geen beding tegen hem mag worden gebruikt. Indien nodig kan er in een later stadium alsnog een alibi of excuus worden gegeven. Mocht een verklaring van de verdachte niet nodig zijn om tot een veroordeling te komen door de aanwezigheid van getuigen of technisch bewijsmateriaal dan kan het zinvol zijn om pas op de zitting met een alibi of een excuus te komen. Wees voorzichtig met het alibi of het excuus dat je geeft. Soms maakt de formulering groot verschil. Zo was er een man die door een andere man in zijn kruis werd getrapt. De man gaf daarop een paar klappen terug. Hij zei dat hij dit uit een "reflex" deed. Hij had moeten zeggen dat hij dit uit "noodzakelijke zelfverdediging" deed. Want de rechter oordeelde: "Een reflex is begrijpelijk, maar noodweer vereist noodzakelijke zelfverdediging". Vergelijk: HR 18/10/1988, NJ 1989, 511 (Van Boxtel en Van Wanrooij) Een verklaring afleggen bij de politie fungeert als een ticket voor een strafrechtelijke vervolging. Er bestaat voor onschuldige personen echter geen wettelijke of morele verplichting mee te werken om een dergelijk ticket te laten creëren
BeantwoordenVerwijderen