Eerste Singeltje


De Vlaamse schrijver Herman Brusselmans leest op de cd 'Herman Brusselmans leest...' het autobiografische verhaal Muziek door mijn eeuwen heen voor. Het beschrijft 't leven vanaf het moment dat Brusselmans' eerste zakgeld opging aan het singeltje Look at yourself van Uriah Heep. Luisterduur van de cd: 1 uur. Staat er op de hoes vermeld. Gelogen is dat niet, maar dan moet je wel de muzikale intermezzo's meerekenen die samen ongeveer de helft van de speeltijd in beslag nemen.

Muziek bij een praatje over muziek. Moet kunnen, maar met die muziek, althans met de uitvoering, is iets grondig mis. Ik kan me goed voorstellen dat de royalties die Brusselmans zou moeten afdragen voor het opnemen van de originele nummers op deze luister-cd zeer ruim de geschatte opbrengst ervan zouden overtreffen. Om de luisteraar toch van muziek te bedienen heeft Brusselmans echter een uitzonderlijke organist weten te vinden die op unieke wijze de nummers heeft ingespeeld. Deze organist is er in geslaagd de door Brusselmans zo verguisde en gehate kunstfluiter Gerry in alle opzichten te overtreffen.

Ik moest tijdens het luisteren naar de Belg natuurlijk denken aan mijn eerste zelfgekochte singeltje. Welk singeltje was dat? Het was niet Look at yourself van de Britse rockband Uriah Heep, dat weet ik zeker al kende ik dat nummer wel en herinner ik me de grijze spiegelhoes - na even wat internetgezoek - van de gelijknamige lp nog goed maar hun muziek vond ik net even te keihard eentonig. Toch was het eerste singeltje dat ik kocht eveneens van een Britse rockband. Een paar jaar voor dat zo ver was - jaren die in die tijd eeuwen duurden - wist ik al dat leven zonder muziek niet compleet was, want door de hit Nothing Rhymed van Gilbert O'Sullivan werd ik als kind bij de strot gegrepen. Wie die muziek het ouderlijk huis binnen had gehaald, een van m'n broers of m'n vader, weet ik niet maar mijn dank is groot.


Een paar jaar later liep ik dan met mijn vier jaar oudere zuster door de sneeuw naar de platenzaak in 'het dorp' om m'n eerste singeltje te kopen. Dat moet 1973 zijn geweest, de maand: december, en hoewel ik toen al niets om kerstmis gaf, wist ik dat ik de singel Merry Christmas Everybody van de Engelse glam rock band Slade wilde hebben. Om die op het kamertje van m'n zus, zij had een pick-up, ik (nog) niet, eindeloos achter elkaar te draaien.(Je kunt tegenwoordig op internet de filmpjes van je eerste singeltje terugvinden: hierr te beluisteren!)

Misschien is toen het romantische verlangen begonnen (of misschien had Gilbert O'Sullivans Nothing Rhymed daar al voor gezorgd) maar er gingen nog jaren voorbij voor de eerste praktische invullingen. Tot dát zo ver was, kocht ik zeker wekelijks singels, later werden het lp's want volgens mij is Herman Brusselmans het met me eens, muziek verzacht veel.

Annelies van der Veer

3 opmerkingen:

  1. Deze week besprak ik met een vriend van mij alhier wat onze eerste singletjes waren. Ergens in 1970 begon ik op zaterdag naar de Veronica top 40 te luisteren. Ik was acht of negen jaar. Nadat Dana het songfestival had gewonnen, wilde ik naar de platenzaak om 'All kinds of everything' te kopen (inderdaad, een absolute draak!). Mochten ze dat niet hebben, dan zou ik voor nummer twee, Mary Hopkins met 'Knock knock who's there?' gaan. Mijn moeder besliste echter dat, mocht het plaatje van Dana uitverkocht zijn, dat ik dan niet Mary Hopkins moest kopen, maar mijn geld beter kon besteden aan 'Brussel' van Liesbeth List. Aldus dank ik aan de wijze woorden van mijn moeder een goede keus, want Dana was inderdaad uitverkocht. Dat Liesbeth List op de B-kant de Nederlandse versie van mijn latere Jacques Brel favoriet 'Amsterdam' had, realiseerde ik me destijds niet eens.

    Met Sinterklaas dat jaar kreeg ik de singletjes van The Tee Set - 'She likes weeds', inmiddels op Youtube, so ontdekte ik afgelopen week - en 'To my father's house' van The Les Humphries Singers. Vooral aan Tee Set bewaar ik nog goede herinneringen.

    Maar de echte 'doorbraak' kwam met single nummer vier, 'My sweet lord'. En aldus werd George Harisson mijn eerste echte muzikale held, want ik was ook helemaal weg van opvolger 'What is life'. De driedubbelaar 'All things must pass' kon ik natuurlijk nooit bij elkaar sparen, dat bleef een droom die ik toen ik volwassen was eindelijk in daden heb omgezet. En ik draai de cd nog met zeer grote regelmaat.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Annelies, en nu jij aan de kerstkrans! Voetjes op de bank, glaasje in de hand.
    Dank je wel voor je site!

    BeantwoordenVerwijderen